وقتی که می خشکد درختی – باید که ببریدش ز ریشه

ورنه اسیر دست باد است – هم شاخ و هم برگش همیشه

***

قلبی که خاموش است نوری – هرگز نباشد در درونش

باید که با تیغی بریزی – از قلب یاغی قطره خونش

***

وقتی که خاکی سنگ گردد – باید که پتکی بر سرش زد

یا که شکست آن سنگ ها را – با ضربه های مشت بی حد

***

وقتی که کعبه در خطر هست – باید بریزی چون ابابیل

آن سنگ های آتشین را – بر فرق های صاحب فیل

***

تصمیم ما عزمی بلند است – ما پیروان حیدر هستیم

ما میثم و حُجریم و مالک – ما بچه های مادر هستیم

***

آتش بداند آب هستیم – ما جنسمان از نور باشد

با دوستان گرمیم و دشمن – در خشم ما مقهور باشد

***

دل را به امیدی حیات است - ور نه دلی پر آه داریم